Liberali Jovanović i Petronić
Latinka Perović je knjigom „Srpska krhka vertikala”, koju čine govori i članci Marka Nikezića, doprinela da od zaborava bude otrgnut jedan politički pogled čija vrednost, po svemu sudeći, nije izbledela iako je on nastao pre tri i po decenije. Uz to i u drugačijim društvenim uslovima. Nikezić i njegovi liberali osuđeni su politički u jesen 1972. godine i bili prognani sa srpske i jugoslovenske političke scene. Žrtvovan je onda značajan reformski potencijal i produžen jednopartijski monopol što je, pokazalo se u međuvremenu, takođe doprinelo da Srbija ostane „nasamo” sa svojim nacionalizmom. Nanovo se onda potvrdilo da se apsolutistički režimi više boje svojih nepouzdanih privrženika nego ideoloških protivnika kao što, uostalom, i crkve uvek više strahuju od jeretika nego od bezbožnika.
Krugu onovremenih srpskih liberala, kojima je, između ostalog, prigovarana i orijentacija ka Zapadu i podređivanje nesvrstanosti evropskim prioritetima, pripadala su i dvojica Valjevaca. Dvojica su, naime, bili najpre izloženi političkoj represiji a onda i samo njima znanim životnim nedaćama. To su - Nikola Petronić i Zoran Jovanović.
Petronić je u vreme obračuna sa srpskim komunističkim liberalima pripadao rukovodstvu beogradske partijske organizacije. Neposredno po smenjivnju Marka Nikezića i Latinke Perović bio je najpre postavljen za sekretara Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije pa ubrzo smenjen sa te dužnosti. Rođen je na Stavama, do političkog izopštenja je radio negde u Beogradu, a docnije često i dugo boravio u zavičaju zanimajući se, između ostaloga, za prošlost toga kraja.
Zoran Jovanović se u to vreme zatekao na radu u najužem republičkom rukovodstvu SSRN. Politička rukovodstva šest opština Valjevskog kraja ocenila su zajednički, 8.decembra 1973. godine, da Jovanovićevo „političko delovanje posle pisma Predsedništva SKJ i druga Tita nije bilo dovoljno jasno i na liniji novog kursa Saveza komunista”. Mada bar tada nije izričito pominjana Jovanovićeva bliskost sa već smenjenim vodećim političarima, upravo u tome je i bio njegov najveći greh. Potom je prepušten na milost i (još češće) nemilost valjevskih političkih organizacija. Mnogo kad se pri tome nalazio i u ponižavajućem položaju. A kad je to šikaniranje minulo, Zoran Jovanović se posvetio radu u Republičkom statističkom zavodu i bio prilično dugo njegov direktor. Umro je pre godinu i po dana; počiva u zavičaju, na ubskom groblju.
